Blog 3: Omgaan met nieuwe prikkels
- Leestijd: 8 min
- 2 april 2024
In deze blogserie volgen we Kent: een schattige zwarte labrador-pup en hulphond in spe. Hij woont bij zijn gastgezin in Veghel, Noord-Brabant. Hier mag hij uitgroeien tot een goed opgevoede en gesocialiseerde hond die vervolgens opgeleid zal worden tot échte hulphond. Eerder mocht hij kennismaken met de bewoners van de kinderboerderij. In deze blog kijken we terug op een aantal trainingssessies waarbij het leren omgaan met nieuwe prikkels centraal stond. Hoe dat verliep, lees je in deze blog.
Het is donderdag, en dat betekent dat de weekmarkt in Veghel plaatsvindt. Een thuiswedstrijd voor de in Veghel wonende familie Van Meltvoort. Het is dan ook geen eerlijke eerste kennismaking met de markt, want Kent mag vrijwel iedere donderdag mee naar de markt. Wat wél nieuw is, is de aanwezigheid van de andere hulphond-pups.
Ook deze keer zijn er drie zwarte labrador-pups aanwezig bij de training: Gina, Kanjer en Kent. De laatste twee zijn broertjes van elkaar en dat is behoorlijk goed af te leiden aan hun uiterlijk. Zij zijn als eerste aanwezig en moeten geduldig wachten op de aankomst van Gina. En als je broertje op drie meter afstand staat is dat makkelijker gezegd dan gedaan, want het is niet de bedoeling dat er gespeeld wordt. We staan op enkele tientallen meters van de markt verwijderd, maar de geur van kip en vis lonkt. We starten dus meteen met een flinke uitdaging.
Het doel van deze training? Een pup die – ondanks de overdaad aan nieuwe prikkels – ontspannen aan de lijn loopt en niet trekt. In de vorige blog haalden we al aan dat het belangrijk is om nieuwe dingen aan te leren door middel van een positieve benadering. Door op pad te gaan met een realistisch doel kan de hond gemakkelijker voldoen aan ons verwachtingspatroon. Dit zorgt ervoor dat we hem kunnen belonen voor hetgeen hij goed doet en dat dit gedrag steeds meer vanzelfsprekend wordt.
We lopen het marktplein op en gaan op ons gemak alle kraampjes af, blijven een paar minuten stilstaan en kijken ondertussen hoe de honden omgaan met de aanwezige obstakels. Hierbij kun je denken aan statafels, stoepborden, fietsen en kinderwagens. Ook de bomen die op het marktplein staan, zorgen voor de nodige uitdaging. Kent en Frans willen de boom beiden aan een andere kant passeren. Het duurt dan ook niet lang voordat de lijn op spanning komt te staan. Door Kent zelf na te laten denken over de situatie prikkelen we hem en vergroten we zijn zelfredzaamheid. Dit is een belangrijke eigenschap als hulphond. Met een beetje sturing duurt het dan ook niet lang voor we onze weg weer kunnen vervolgen.
Via een passage bereiken we, met pups die moe beginnen te worden, het winkelcentrum. Hier sluiten we de training af met een rondje door de HEMA. Een korte maar krachtige trainingssessie vol nieuwe prikkels.
Een week later ga ik samen met Riëtte en Kent naar het treinstation in Helmond toe. Dit moderne trein- en busstation is een heuse wirwar van infrastructuur die elkaar op verschillende niveaus kruisen. We gaan nog geen kennis maken met het openbaar vervoer, maar laten de pups wel wennen aan de drukte rondom het station. En aan drukte geen gebrek, want voordat we de stationshal bereiken moeten we meerdere voet- en fietspaden én het busstation oversteken. Het is belangrijk dat een hond weet dat hij niet zomaar het voetpad mag verlaten. Daarom vraagt Riëtte Kent telkens om te gaan zitten voor ze een oversteek maakt. Zo leert hij dat hij moet wachten met oversteken tot hij de opdracht ‘let’s go’ krijgt. Wanneer we dit zeggen, weet de hond dat hij niet langer hoeft te wachten omdat we onze weg gaan vervolgen.
We zijn ruim op tijd aanwezig en moeten nog even wachten. Dat is absoluut geen straf met het heerlijke voorjaarszonnetje. Terwijl we zitten te wachten zien we hoe gastgezinbegeleider Lotte de training van Jaron en Kanjer afrondt. Niet veel later sluit Erica met hulphond-pup Anke aan en dat betekent dat de training kan beginnen.
We lopen vanaf de stationshal naar de lager gelegen voetgangerstunnel. Om daar te komen, moeten we gebruikmaken van een hoge en erg steile trap. Hoewel traplopen niet nieuw is voor Kent, heeft hij toch z’n bedenkingen bij deze specifieke trap. Nadat hij op zijn eigen tempo kennis heeft mogen maken met de trap, loopt hij deze zonder aarzelen af.
Voor het zelfvertrouwen van de hond is het belangrijk dat we hem – waar mogelijk – op zijn eigen tempo kennis laten maken met dingen die hij spannend vindt. Als we zijn grenzen namelijk overschrijden, kan de onzekerheid omslaan in angst.
Door woorden te koppelen aan een bepaalde handeling, leren we de hond nieuwe dingen aan. Na verloop van tijd weet de hond, door het horen van dit woord, wat er van hem verwacht wordt. Maar wat moet hij doen als er geen opdracht wordt gegeven? Hoog tijd om dit eens te oefenen. We vragen Anke en Kent om te gaan zitten middels de opdracht ‘sit’, en volgen dit een paar minuten later op met ‘down’, waarmee we de honden vragen om te gaan liggen. Wanneer zij deze opdrachten goed uitvoeren en vervolgens rustig afwachten tot we verder gaan, belonen we dat. Zo maken we duidelijk wat we van ze verwachten wanneer er geen opdracht wordt gegeven.
Niet geheel toevallig leidt de voetgangerstunnel naar een lift. Omdat een deel van onze cliënten rolstoelgebonden is, is het van belang dat de pups leren omgaan met liften. Deze kunnen al snel als eng worden ervaren door honden doordat ze vaak uit glas bestaan, soms zelfs een spiegel bevatten en ogenschijnlijk uit het niets beginnen te bewegen.
Hulphond-pup Anke mag het spits afbijten. Omdat zij zonder aarzelen de nauwe lift inloopt, besluit haar geleider Erica om ook daadwerkelijk met de lift naar boven te gaan. Ook de plotselinge beweging maakt geen indruk op haar. Daarna volgt Kent trouw het voorbeeld van de oudere hulphond in spe en gaat ook hij zonder problemen meermaals met de lift.
Lotte merkt dat de pups moe beginnen te worden en besluit er langzaam maar zeker een einde aan te breien. We begeven ons via de trap terug naar de bovenste etage en lopen richting het perron. Binnen enkele minuten zullen hier namelijk enkele treinen voorbij rijden. Ook het geluid en de trillingen van de langsdenderende treinen maken weinig indruk op de beide pups. Hierna is het hoog tijd om thuis bij te komen van alle nieuwopgedane indrukken. De vermoeide Kent vindt in de auto al snel zijn rust en slaapt nog voor we de parkeerplaats verlaten.
Meer lezen? Bekijk onze andere blogs!
Wil je meer leren over wat we doen bij Hulphond Nederland? Met onze blogs blijf je op de hoogte over alles wat speelt bij Hulphond Nederland, delen we graag onze tips & tricks die je zelf ook kunt toepassen én krijg je een kijkje achter de schermen. Bekijk hier alle blogs!
