Blog 1: Kennismaken met het gastgezin van Kent
- Leestijd: 7 min
Op 7 november 2023 werd Kent geboren. Deze schattige zwarte labrador-pup is hulphond in spe en woont sinds 10 januari 2024 bij de familie Van Meltvoort in Veghel, Noord-Brabant. Hier mag hij uitgroeien tot een goed opgevoede en gesocialiseerde hond die vervolgens opgeleid zal worden tot échte hulphond. Inmiddels zijn Kent en zijn gastgezin aan elkaar gewend en dat geeft ons de mogelijkheid om zijn traject van pup tot plaatsing te volgen. Maar bij wie woont Kent dan? En waarom zijn zij gastgezin geworden? Hoog tijd om kennis te maken.
Wanneer ik aanbel, wordt er al snel opengedaan door Frans. Hij wordt op de voet gevolgd door de altijd nieuwsgierige Kent. Terwijl ik nog bezig ben met het uittrekken van mijn jas, wordt mijn rugzak ongevraagd naar de woonkamer gesleept door een enthousiaste pup. Misschien niet helemaal de bedoeling, maar wel tekenend voor het speelse, nieuwsgierige karakter van Kent.
Als ik Frans en Riëtte vraag hoe zij bij Hulphond Nederland terecht zijn gekomen, steekt Frans van wal: “Het was maandag 26 september 2022. De dag waarop ik mij, na 26 jaar trouwe dienst, voor het laatst in zou zetten als lid van de Groep Luchtmacht Reserve in de functie van Commandant Vlaggenwacht. Dit was tijdens de officiële ceremonie van de 28e Veteranendag van de Koninklijke Luchtmacht te Soesterberg. Een mooie, eervolle afsluiting van mijn carrière samen met (oud-)collega’s en bekenden. Ik liep nadien een rondje over het terrein en zag een stand met vertegenwoordigers van Hulphond Nederland staan. We raakten aan de praat en van het een kwam het ander.
Ik wist al geruime tijd dat ik me na mijn tijd als reservist graag in wilde zetten voor de maatschappij, maar tegelijkertijd ook (indirect) voor defensie. Iets wat ik kan doen door me in te zetten als gastgezin.” Zichtbaar geëmotioneerd vertelt hij verder. “Een aantal jaar geleden was ik aanwezig bij de Invictus Games in Den Haag. Dit is een internationaal sportevenement voor fysiek en mentaal beschadigd geraakte militairen.
Hier zag ik met eigen ogen hoe bijzonder de band tussen een hulphond en zijn geleider is. Dat is zo bijzonder, het raakt je echt. Ik kan het gewoon niet in woorden uitdrukken.”
Na dit gesprek was er geen weg meer terug: ze meldden zich diezelfde middag nog aan als gastgezin. Een paar weken later reisde gastgezinbegeleider Lotte af naar Veghel voor een intakegesprek bij familie Van Meltvoort thuis. Al snel werd haar duidelijk dat Frans en Riëtte zeer geschikt zouden zijn als gastgezin, met op een steenworp afstand een prachtig wandel- en uitlaatgebied en al de nodige ervaring met honden. Ze sprak met hen af dat ze de eerstvolgende training in het centrum van Den Bosch bij zouden wonen. Zo kregen beide partijen de kans om elkaar in de praktijk beter te leren kennen. Frans: “Bij het zien en beleven van het mooie werk van de honden, begon het toch wel te kriebelen.
Al snel kregen we te horen dat we in aanmerking kwamen voor de plaatsing van een pup. Onze dag kon niet meer stuk. Toen we vroegen op wat voor termijn we ‘onze’ pup konden verwachten, werd ons gezegd: “volgende week!” Na enkele dagen (die overigens als jaren voelden) te hebben gewacht, konden wij de toen 8 weken oude Udo in onze armen sluiten. Een blonde kruising tussen een Labrador, Golden Retriever en een beetje Wetterhoun. De 15 maanden die volgden stonden onder andere in het teken van socialisatie en opvoeding, maar vooral ook van heel veel onvoorwaardelijke liefde, knuffels en vele onvergetelijke momenten.
We hadden ons geen betere eerste hulphond-pup kunnen wensen. Udo sliep de eerste nachten aan één stuk door en meldde zich op z’n vroegst rond 7.30 uur. Het is een echte goedzak die kalmte en rust ademt. Als hij een handeling eenmaal kende, voelde hij zich niet geroepen om datzelfde nog tien keer te doen. Kent daarentegen is een echte werker die je heel graag wil pleasen. In dat opzicht kon het contrast tussen beide karakters niet groter zijn.”
Tijdens ons gesprek merken we dat Kent even zijn rust moet pakken. Hij tippelt rustig naar zijn bench toe en valt snel in slaap. “Op 29 januari moesten we afscheid nemen van ‘onze’ lieve Udo: dat was namelijk de dag waarop hij naar het opleidingscentrum in Herpen vertrok voor zijn vervolgopleiding. Die ene dag waarvan we allemaal wisten dat hij ging komen en waar we ons op voor hebben bereid. Hij had toen zo’n 15 maanden bij ons gewoond.” Riëtte pinkt een traantje weg en vervolgt haar verhaal: “Je mag best weten dat ik me de drie weken voor het afscheid goed beroerd heb gevoeld. Je moet toch afscheid nemen van een dierbaar familielid. Gelukkig werd ons verdriet verzacht. Zo’n drie weken voordat Udo weg zou gaan, verwelkomden we een nieuwe hulphond in spe: Kent.
Al binnen enkele uren was het verschil in karakter duidelijk merkbaar. Kent liet zich niet afschrikken door zijn 35 kilo wegende huisgenoot en stond zijn mannetje. Hij probeerde het speelgoed van Udo af te pakken en wist soms zelfs zijn slaapplaats in te pikken, een echte dondersteen dus! Aan de andere kant leerde Kent ook veel dingen van Udo, hij zag hem echt als zijn grote broer.”
Het duurde niet lang voor buurtbewoners op de hoogte waren van het olijke labradorduo. Kent had in het begin nog geen eigen dekje en was dus nog niet herkenbaar als hulphond (in opleiding). Dat leverde de nodige vragen en belangstelling op. Hij volgde het voorbeeld van zijn huisgenoot, liep rustig mee en liet alles over zich heen komen. Dat Kent erg leergierig is blijkt wel. Het opvolgen van commando’s gaat al aardig goed en hij is bijna volledig zindelijk.
“Iedereen die een labrador heeft of heeft gehad, weet dat eten als sneeuw voor de zon verdwijnt. We hebben er inmiddels voor gezorgd dat Kent rustig gaat zitten wachten terwijl we zijn eten klaarmaken. Pas wanneer we ‘smullen’ zeggen mag hij aan zijn maaltijd beginnen. Dat gaat al erg goed. Daarnaast weet hij al raad met commando’s als ‘zit’, ‘drop it’ (loslaten), ‘down’ (liggen) en ‘dress’ (aan- en uittrekken van zijn dekje). Hij leert wonderbaarlijk snel.”
Afsluitend laten ze me vol trots hun fotogalerijen zien. Ze hebben allebei een mapje dat is toegewijd aan Udo en Kent. “Meestal hebben mensen een mapje met foto’s van hun kinderen of kleinkinderen. Bij ons zijn dat dus onze pups” grapt Riëtte.
Een belangrijk onderdeel van het zijn van gastgezin is het socialiseren van een pup. Dit doe je door eropuit te gaan en hem kennis te laten maken met de wereld om hem heen. Omdat alles nieuw is voor de jonge hond, moet dit geleidelijk gebeuren. Hiermee zijn ze de afgelopen weken gestart door Kent onder andere mee te nemen naar het werk van Riëtte in Oss en naar de supermarkt. “Als we boodschappen doen, zetten we Kent altijd in het winkelwagentje. Dit verkleint het aaibaarheidsgehalte en zorgt ervoor dat hij beter kan wennen aan alle nieuwe prikkels.”
Meer lezen? Bekijk onze andere blogs!
Wil je meer leren over wat we doen bij Hulphond Nederland? Met onze blogs blijf je op de hoogte over alles wat speelt bij Hulphond Nederland, delen we graag onze tips & tricks die je zelf ook kunt toepassen én krijg je een kijkje achter de schermen. Bekijk hier alle blogs!
