Blog 4: Loslopen in het bos
- Leestijd: 7 min
- 19 april 2024
In deze blogserie volgen we Kent: een schattige zwarte labrador-pup die hulphond in spe is. Hij woont bij zijn gastgezin in Veghel, Noord-Brabant. Hier mag hij uitgroeien tot een goed opgevoede en gesocialiseerde hond die vervolgens opgeleid zal worden tot échte hulphond. In deze blog kijken we terug op een trainingssessie in het Sonse bos.
Vandaag staat er een training op de planning in het Sonse bos. Terwijl ik naar de auto toe loop, pakken donkere wolken zich samen. Dit is niet helemaal in lijn met de weersvoorspelling en het duurt dan ook niet lang voordat het hard begint te regenen. Wanneer ik bij de ontmoetingsplaats aankom, zie ik Frans en Kent al zitten. Normaal gesproken kijkt die laatste nieuwsgierig om zich heen, maar vandaag ziet hij er ietwat beteuterd uit. De reden? Regen. Het was Frans en Riëtte namelijk al snel duidelijk dat deze kleine viervoeter geen fan van water is en de regen van zojuist was geen uitzondering op die regel.
Niet veel later sluit Kanjer, het broertje van Kent, aan. Hoewel de training vandaag geheel in het teken zal staan van loslopen, moeten de pups aangelijnd het bos in lopen zonder te trekken. Al snel zien we dat dit natuurgebied, ondanks het onstuimige weer, een geliefde uitlaatplek is: we komen de ene na de andere hond tegen.
Terwijl we de parkeerplaats al wandelend verruilen voor een prachtige maar modderige, bosrijke omgeving, vertelt Lotte wat ze vandaag van de pups en hun geleiders verwacht. Zij is gastgezinbegeleider bij Hulphond Nederland én het vaste aanspreekpunt van de familie Van Meltvoort. ‘Vandaag gaan we weer oefenen met loslopen. Dat is in de basis heel eenvoudig, maar er zijn wat regels aan verbonden. De pups mogen lekker met elkaar spelen, andere honden begroeten en hun neus volgen, maar ze mogen niet te ver afdwalen en moeten bereikbaar blijven voor jullie.’ Het is niet voor het eerst dat de 21 weken oude pups een losloop-training krijgen.
Eenmaal in het bos mogen de honden los gaan lopen. Omdat het belangrijk is dat de hond ook zonder lijn niet zomaar wegloopt, zijn hier enkele opdrachten aan verbonden. Zodra Frans de aandacht van Kent heeft, geeft hij hem de opdracht ‘back’. Hiermee vragen we de hond een stap achteruit te doen, waardoor hij zich ontdoet van een dekje, of zoals in dit geval, een lijn. Na deze stap achteruit, gaat Kent zitten. Hoewel hij geen lijn meer draagt, begrijpt hij dat hij nog niet weg mag lopen. Pas wanneer hij ‘release’ hoort, gaat hij naar zijn broertje toe.
Het zal de trouwe lezer vast niet ontgaan zijn dat Kanjer en Kent veel uiterlijke kenmerken delen. Omdat de broertjes even oud zijn en in dezelfde regio wonen, trainen ze vaak samen. Daarom heeft Frans, vindingrijk als hij is, een rood fietslampje aan het dekje van Kent gehangen. Dit is niet alleen om zichtbaar te zijn tijdens een wandeling in het donker, maar ook om gemakkelijk onderscheid te kunnen maken tussen Kanjer en Kent. Het blijkt echter al snel dat deze doorgaans zo goed werkende oplossing niet is opgewassen tegen de spelende broers: binnen de kortste keren ligt het lampje op de grond. Gelukkig is Lotte niet voor één gat te vangen en tovert ze voor Kanjer een gekleurd halsbandje uit haar jaszak.
We volgen het pad en gaan dieper het bos in. De pups lopen voor ons uit en doen op hun gemak alle nieuwe prikkels op. Zo nu en dan kijken ze om en wachten ze op ons. Dat is gewenst gedrag en wordt dus beloond. Lotte roept beide honden regelmatig terug om ervoor te zorgen dat ze dit steeds meer uit zichzelf gaan doen. Wanneer ze hier direct gehoor aan geven worden ze beloond, en dat maakt Lotte al snel favoriet.
De tekst gaat verder onder de foto’s.
Omdat Frans en Riëtte tot voor kort hebben gezorgd voor hulphond-pup Udo, zit een groot deel van de trainingsstof nog vers in hun geheugen. Daarbij komt dat ze woonachtig zijn op een steenworp afstand van een prachtig losloopgebied. Hoewel gastgezinbegeleider Lotte het loslopen dus nog niet zo vaak heeft geoefend met Kent, is het voor hem niets nieuws: hij loopt vrijwel dagelijks los. Tijdens deze dagelijkse wandelingen merkte het gastgezin op dat Kent wel terugkomt als je hem roept, maar dat hij dit vaak te enthousiast doet waardoor hij tegen hun benen botst of zelfs voorbij rent. Een aandachtspunt dat voor Frans centraal staat tijdens deze training. Door met zijn vinger naar de neuzen van zijn schoenen te wijzen, creëert hij een focuspunt voor Kent. Doordat Kent zich focust op Frans zijn hand, die zich tussen hen in bevindt, remt hij af voordat hij bij Frans is. Door dit vaak te herhalen zal Kent leren zijn snelheid te matigen en kan het wijzen afgebouwd worden.
Inmiddels valt de regen weer met bakken uit de hemel – hoog tijd om terug te keren naar de parkeerplaats. Al snel verandert de modderige ondergrond in een doolhof van waterplassen. Waar Kanjer dit als een ideale drinkmogelijkheid ziet, loopt Kent om de plassen heen – hij houdt zijn pootjes het liefst droog.
Eenmaal op de parkeerplaats aangekomen, blikken we terug op de training en worden eventuele aandachtspunten besproken. Omdat jonge honden als kool groeien, is het bijna tijd voor een groter dekje. Terwijl Lotte spiksplinternieuwe hulphond-dekjes uit haar auto tovert, zien Kanjer en Kent hun kans schoon: ze springen snel achterin haar bedrijfsauto. En dat hebben ze goed bekeken, want daar zitten ze mooi droog. Daarnaast is het meteen een goede oefening voor ze, want langzaam maar zeker mogen de pups leren hoe ze in de auto springen. Nu is het zaak dat de pups lekker uit kunnen rusten zodat ze fris en fruitig op de Open Dag van Hulphond Nederland staan, waar zij samen met hun gastgezin een demonstratie zullen geven. Hierover lees je binnenkort meer.
Meer lezen? Bekijk onze andere blogs!
Wil je meer leren over wat we doen bij Hulphond Nederland? Met onze blogs blijf je op de hoogte over alles wat speelt bij Hulphond Nederland, delen we graag onze tips & tricks die je zelf ook kunt toepassen én krijg je een kijkje achter de schermen. Bekijk hier alle blogs!
